ROUND THE ISLAND 2017

Deze slideshow vereist JavaScript.

Round The Island 2017

De delivery

Direct de erg goede ervaring in 2016 was het al duidelijk dat we ons weer zouden inschrijven voor de 2017 editie van deze wedstrijd. Op één persoon na is de samenstelling van de bemanning dezelfde als vorig jaar.

Na een grondige schoonmaak van het  onderwaterschip in Zeebrugge neemt de schipper het eerste traject naar Cowes weer solo voor zijn rekening.

De bemanning bestaande uit Johan, Izaäk, Kurt en Tanja reizen op donderdag (29/6/17) weer met de auto via de kanaaltunnel naar Cowes. De reis gaat voorspoedig en als we de vroeg in de middag met de ferry de haven van Cowes binnen varen zien we onder ons de Bijou al liggen aan de buitensteiger van de Shepards Marina.

Direct na het ontschepen rijden wij met de auto via de nieuwe kettingpont,  naar de Marina om alles wat voor de wedstrijd niet aan boord hoeft te zijn naar de caravan op Waverly Park te verhuizen. Dat alles onder ideale weersomstandigheden.

Vrijdag 30/6/17

De bedoeling is de gehele dag naar buiten te gaan om zoveel mogelijk manoeuvres te oefenen en het vaarwater te verkennen. Helaas  is er ’s morgens totaal geen wind. Aan het begin lijkt het erop dat het beter wordt en we gaan het water op. De wind neemt steeds iets toe en we kunnen toch nog even oefenen. De Bijou wordt weer afgemeerd aan een “pontoon” omdat alle vaste steigers en boxen al maanden van te voren zijn geboekt. Dit zijn in feite lange drijvende steigers, verderop in de rivier, die geen verbinding hebben met de vaste wal. Er varen watertaxi’s af en aan. In tegenstellling tot vorig jaar zijn deze niet gratis. Pst 5.00 per persoon. Dit door het wegvallen van de belangrijkste sponsor.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zaterdag 1/7/2017 – de Wedstrijd

De wekker gaat  deze keer al erg vroeg af. De start is namelijk al om 07:10. Toch een stevig Engels ontbijt. Op tijd aan boord en direct naar buiten. De windverwachting is 10-15 knopen W – NW.

Omdat we ruim op tijd buiten zijn kunnen we vrij ver van de startlijn nog even controleren of alle zeilen en lijnen goed zijn gezet. Dan begint het onverwacht toch harder te waaien en te regenen. Wij zijn zover van de startlijn dat we het startschip nog niet hebben kunnen ontwaren tussen alle vóór ons startende groepen. We haasten ons nu naar de startlijn en vinden het startschip. Nog even terug en  enkele minuten vóór de start weer richting startlijn. We hebben ervoor gekozen zo hoog mogelijk te starten, dus vlak bij het startschip om veel mogelijk vrije wind te hebben. De wind neemt nu weer sterk af en omdat we een sterke stroom mee hebben en er natuurlijk ook nog meerdere andere deelnemers diezelfde keuze hebben gemaakt, wordt het daar dringen en lijkt het even of we aan de verkeerde kant van het startschip de startlijn over worden gezet. Wij zijn de laatste deelnemer die het lukt nog net langs het startschip te glippen. Twee deelnemers achter ons moeten keren.

We lopen voldoende hoog om in één slag naar de Needles te kunnen varen. Wind blijft nu vrij constant 10-12 knopen en uit dezelfde richting waaien. Dan al vrij snel het volgende spannende moment. Alle instrumenten uit ! Geen wind- en dieptemeter meer. Het lijkt erop dat de accu nu al leeg is. Dat is een flinke tegenvaller, vooral omdat de dieptemeter onmisbaar is als we later, op de terugweg, tegen tij,  zo dicht mogelijk langs de kant willen varen. Een goede klassering zit er niet in. Dan bedenkt de schipper dat het probleem wel eens in de hoofdstroomschakelaar zou kunnen zitten. En jawel, na even rommelen onder het motorluik doet alles het weer. Deze situatie herhaalt zich op die dag toch nog enkele keren. Gelukkig niet op cruciale momenten.

Rond 09:00 uur ronden we de Needles en kan de spinaker op. Evenals vorig jaar zijn er weer schepen die kiezen voor een iets langere route langs de kust i.v.m. minder tegenstroom, maar omdat wij dit jaar ook de beschikking hebben over het boekje “Winning Tides” zijn wij in de veronderstelling dat het tij rond deze tijd zal  keren en we dus tij mee hebben naar St. Catherine’s Point. Wij kiezen dus voor de directe, korte route. De kentering blijft toch langer uit dan gedacht. Misschien toch verkeerd gekeken gisteren?

De wind zakt af en toe onder de 10 knopen maar we gaan goed en lopen een andere Contessa 26 voorbij. Het laatste stuk van de traject kruisen we af en duiken we in de hoek voor St. Catherine’s Point, omdat we op die manier meer bootsnelheid hebben dan pal vóór de wind. We lopen daar zelfs enkele grotere schepen in, die vóór ons zijn gestart. St. Catherine’s Point wordt ruim gerond, geheel volgens het advies uit “Winning Knowledge” en we kunnen de spinaker erop houden. Na enige tijd ruimt de wind iets naar het NW en gaat de Genua 1 er weer op. In één rak, halve wind, naar Bembridge. Daar ronden we de enige verplichte boei in het traject en is het opkruisen terug richting finish.

Bij Bembridge blijven we nog even kort onder de kust omdat daar nog even het tij mee loopt.  Al snel zijn we voor de ondiepte bij Ryde. Kurt heeft in de dagen ervoor deze ondiepte goed verkend en op de plotter aangetekend wat de diepte is rond deze tijd. Als de berekeningen kloppen moet we er met onze boot over kunnen om zo veel tijdwinst te kunnen boeken. Een kortere afstand en minder tij tegen dan de deelnemers die de veilige route kiezen rond de paal. We wagen het erop en stellen vast dat we op enig moment niet meer dan 20cm water onder de kiel hebben. Het is gelukt! Daarna, tot aan de finishlijn,  korte slagen maken en  steeds zover mogelijk naar de kant van het eiland varen met een strakke blik op de dieptemeter. De nieuwe selftailing Andersen lieren bewijzen hier dat ze de investering meer dan waard zijn.

Ongeveer een half uur voordat we bij de finish zijn trekt de wind weer flink aan. Gelukkig niet zoveel dat we zeilen hoeven te wisselen, maar hoe dichter we bij de finish komen hoe drukker het om ons heen wordt.

Direct nadat wij onze laatste slag voor de finish hebben gemaakt; we liggen over bakboord, aan de wind; komt er een grote 40 voeter vóór de wind, recht op ons af. Zij hebben het schip kennelijk niet onder controle en verlenen ons geen voorrang. Er is geen tijd om overstag te gaan en ik besluit sterk af te vallen om een botsing te voorkomen. We passeren hen op nog geen 10cm afstand. In alle hektiek heeft geen van ons de naam of het zeilnummer genoteerd. We zien dat ze inmiddels de motor hebben gestart, zij worden zeker gediskwalificeerd.

Nog één slag over stuurboord en om 17:04 gaan we over de finishlijn.

Ons resultaat:  11e in de klasse ISC 8D. In deze klasse zijn 50 schepen gestart. Wij zijn 3e aankomende Contessa 26 in ISC. Maar vooral een goed resultaat in ISC  Overall, nl. 34e van de 650 deelnemers

Voor de statistieken: in alle klasssen samen waren er dit jaar 1281 inschrijvingen en zijn er 1197 gefinisht.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zondag 2/7/2017 – De dag na de wedstrijd

Alle materialen die we op de donderdag van de Bijou hadden verhuisd naar de caravan moesten natuurlijk ook weer terug. Vorig jaar hadden we dat gepland op de zondagmorgen vroeg., om vervolgens daarna direct de ferry te nemen terug naar huis. Dat was niet zo’n succes. De boot ligt op dat moment namelijk nog aan de ponton en dan is het een feit dat alles door ons op de steiger wordt gedropt en de schipper er verder alleen voor staat. Dit jaar hebben we dus een dag later de ferry geboekt en hebben we de gehele dag voor de verhuizing en het inruimen van de boot. Het inwendige van de Bijou is dit jaar droog gebleven. Dat scheelt al veel werk. Ze wordt eerst omgevaren van de ponton naar de Marina en het inruimen gaat vrij snel. Dat geeft ons de ruimte om met de auto het eiland te gaan verkennen. Veel zeilers komen namelijk regelmatig in Cowes, maar zien dan alleen de haven.  Het leek ons wel een goed idee de bekende punten op het eiland zoals de Needles en St.Catherine’s Point ook eens vanaf het land te bezichtigen. Wat opvalt is dat het eiland dan erg toeristisch is met pretparken etc. Maar de temperatuur is zeer aangenaam en de zon schijnt. Het is een stevige wandeling van de parkeerplaats naar de uiterste westpunt van het eiland, maar zeker de moeite waard. Ook het uitzicht vanaf bovenop de krijtrotsen bij St.Cartherine’s Point is adembenemend.