Round The Island 2016

FASE 1 – Delivery

 

Inschrijven voor een is één, maar het succesvol afronden van dergelijk project is twee.

Een niet te onderschatten onderdeel is het aanbreng traject. Op de route van de Lage Landen naar het eiland Wight kan het flink tegenzitten. Bijvoorbeeld lange tijd harde zuidwesten wind of mechanische pech. Dat laatste overkwam de Bijou. Gelukkig was ze ruim op tijd uit Colijnsplaat vertrokken, maar het werd toch spannend. Dinsdagmorgen (21/6/2016, dus ruim 10 dagen voor de dag van de race) vroeg uit Oostende vertrokken met als doel die avond Boulogne te halen. Vrijwel continue staat de motor (1 cyl. 10 pk Yanmar) bij omdat er niet al te veel wind is en uit de verkeerde richting. In de loop van de middag, juist op het moment dat het tij in de juiste richting zou keren om Cape Gris Nez te ronden komen er verontrustende geluiden uit de motorruimte. “Alsof er een ketting in de schroef is gedraaid” meldt schipper Kurt (Solo aan boord) . Direct daarna valt de motor stil. Nadat er is geprobeerd deze weer te starten is het duidelijk dat er totaal geen compressie is. Dat betekent meestal ernstige schade aan de motor.

Snel voor anker en de havendienst oproepen. Er is een kleine boot van de reddingsdienst in de buurt ongeveer delfde lengte als de Bijou) , maar zij vinden zichzelf te klein om Bijou naar binnen te slepen. Even later komt er een grotere boot met een bemanning van 6 personen. De Bijou wordt de jachthaven van Calais binnengesleept. Daar zijn momenteel werkzaamheden bezig. De steigers zijn gedeeltelijk weggehaald, maar Bijou vindt er een veilige plaats. Na telefonisch contact met het thuisfront wordt woensdagmorgen de cilinderkop verwijderd om de schade vast te stellen. Dat blijkt mee te vallen. Er is een stukje van de uitlaatklep gebroken. Wel wat optische schade aan de bovenzijde van de zuiger, maar de cilinderwand is niet beschadigd. Eerst wordt er nog gezocht naar een reparatiemogelijkheid in Calais, maar omdat er geen enkele zekerheid wordt geboden besluit een deel van de bemanning woensdagavond per auto af te reizen naar Calais om de cilinderkop op te halen. Nieuwe kleppen en pakkingen zijn inmiddels besteld. De kop wordt vrijdag in Nederland hersteld en vrijdagavond weer per auto teruggebracht naar Calais. Montage vindt plaats op zaterdagmorgen en om 11:00 uur draait het motortje weer. Na een korte proefvaart in de jachthaven kan het walteam weer huiswaarts keren en vertrekt de Bijou richting Boulogne.

Zondag 26/6/2016: Boulogne-Eastbourne, sterke wind op kop. Aankomst 23:30. “Ik voel me als een pekel haring” meldt de schipper.

Maandag 27/6/2016: Eastbourne – Brighton

Dinsdag 28/6/2016: Brighton – Gosport

Woensdag 29/6/2016: Gosport – Cowes

Donderdag 30/6/2016 07:15 vertrekken Johan en Izaäk uit Papendrecht met de auto. In Antwerpen worden de twee overige bemanningsleden, Eva en Koert, opgepikt en gaat de rit verder naar de kanaaltunnel in Calais. Voor sommige van hen dus de derde keer in één week. Ondanks het feit dat er ruim op tijd is vertrokken blijft het altijd spannend op tijd de trein te bereiken, met alle mogelijke files, vóór en rond Antwerpen op een gewone werkdag. Het blijkt mee te vallen en we kunnen zelfs een uur eerder een trein nemen. Ook rond Londen gaat het voorspoedig. We komen precies op tijd in Southampton aan om de boot van 14:00uur op kunnen rijden, twee uur eerder dan gepland. Aan boord van de Red Funnel Ferry de eerste Engelse maaltijd, Fish & Chips natuurlijk.

Onze eerste bestemming op het eiland is het caravanpark “Waverley”, East Cowes. waar we een caravan hebben gehuurd. Deze blijkt ruim en schoon te zijn. De auto kan er vlakbij worden geparkeerd. Niet onbelangrijk omdat we later die dag nogal wat zaken van de boot naar de caravan moeten verhuizen en zaterdagavond weer terug.

Daarna op zoek naar de Bijou en de schipper. In Cowes zijn verschillende jachthavens, maar na een paar aanwijzingen is ze snel gevonden. De zaken die vrijdag niet aan boord hoeven te zijn worden alvast in de auto geladen en er worden nog nieuwe blokjes en klemmen geplaatst voor de overloop, zodat de gemakkelijk door de grootzeiltrimmer kan worden bediend en de stuurman zich volledig kan concentreren op het sturen.

Donderdagavond uit eten bij de Indiër, dat moet toch iedereen ervaren die in Engeland gaat zeilen. Voor twee van ons was het de eerste ervaring, dat zullen ze niet snel vergeten.

Vrijdagmorgen vroeg aan boord om het water vóór Cowes te gaan verkennen. Er staat een flinke WZW wind (15-20 knopen). We besluiten naar de Needles te kruisen. Genua 1 wordt al snel gewisseld voor genua 2. Met afgaand tij maken we snel vorderingen. De wind neemt nog verder toe en als we bij de laatste rode boei voor de Needles zijn besluiten we terug te keren. Verder westelijk was Bijou nog nooit geweest. Wind tegen tij in die versmalling doet de Solent veranderen in een snelstromende kolkende rivier. Een fantastische ervaring, in de wetenschap dat het er nu niet echt toe doet, voor morgen wordt er veel minder wind voorspeld. Hoe anders zou het worden!. Nu met ruime wind (ca 25 Knopen) surfen we terug richting Cowes en breken we het snelheidsrecord van de Bijou, 8,94 Knopen door het water. Er zijn veel minder schepen op het water dan we verwachten.

De Bijou moet nu worden afgemeerd aan een “pontoon” omdat alle vaste steigers en boxen al maanden van te voren zijn geboekt. Dit zijn in feite lange drijvende steigers, verderop in de rivier, die geen verbinding hebben met de vaste wal. Er varen watertaxi’s af en aan, die op dat tijdstip van de dag gratis zijn.

Vrijdagavond verkennen we de kleine gezellige straatjes van Cowes en bezoeken we even Race Village. Alle restaurants zijn natuurlijk volgeboekt op dat tijdstip en we duiken een pub in. Een paar Engelse pints horen natuurlijk ook bij het ritueel van een weekend varen in Engeland. Daar blijkt net de voetbalwedstrijd België-Wales te gaan beginnen. Ondanks dat het Belgische deel van onze bemanning nog nauwelijks naar de wedstrijden van hun team hebben gekeken zijn ze nu natuurlijk wel geïnteresseerd naar de afloop. Zeker als het team al snel op een 1-0 voorsprong komt. Helaas gaat de wedstrijd voor hen verloren. Het eten daarna smaakt er niet minder om.

FASE 2 – De wedstrijd.

 

 

Zaterdag 2/7/2016

De wekker gaat al vroeg af. Een stevig Engels ontbijt, van echt eten zal er in de loop van de dag wel niet veel komen. Op tijd aan boord en om ongeveer 9 uur zijn we buiten op de Solent. Bij aankomst op de steiger vernemen we dat de wedstrijd voor de sportboten (Cork, J/70 etc) is afgeblazen. Er wordt harde wind verwacht met windstoten tot 45 knopen bij St Catherine’s.

Elke tien minuten is er een start. Om 08:30uur zijn de eerste, de snelste schepen, al vertrokken. De startprocedure verloop vlekkeloos. Omdat de startlijn vrij lang is en veel deelnemers gezien de verwachte tijdsduur van de wedstijd ook geen onnodig risico nemen ontstaan er ook geen gevaarlijke situaties, voor zover wij dat kunnen waarnemen.

Onze start is pas om 10:10uur. Ongemerkt raken we toch verzeild in een groep schepen die voor ons moeten starten. Met de motor vol in vooruit maken we ons uit de voeten. We willen niet nu al gediskwalificeerd worden!

We zoeken een plaats bij de bovenboei en omdat rond deze tijd het tij keert hoeven we niet al te veel risico te nemen. De start is goed en het eerste rak over bakboord kunnen we vrij zeilen zonder uit de wind gezet te worden door tegenstanders. Door de sterke wind lopen we gelijk op met verschillende grotere, maar lichtere schepen, die meer last hebben van drift. Bij Yarmouth gaat het eerste rif in het grootzeil, geheel overeenkomstig het advies in het naslagwerk “Winning Knowledge”. Om 13:30 zijn we al bij de Needles. Wij kiezen voor de veilige weg, niet tussen de rotsen en het wrak door. We worden nog geconfronteerd met een paar stevige rollers, maar dan bakboord uit richting St Catherine’s. Halve wind, we hebben geen windmeter aan boord, maar het rif gaat uit het grootzeil en we lopen verschillende schepen in. We kiezen voor de kortste weg, direct naar de punt van het eiland. Omdat de stroom nog enige tijd tegen staat kiezen anderen er voor om kort langs de kust te varen, de lange weg. Rond drie uur zijn we bij St Catherine’s en hebben we het tij weer mee. Nu pal voor de wind naar het volgende waypoint, Bembridge. Het waait zo hard dat we het voorzeil niet durven uitbomen, dus met ruime wind afkruisen. Ons jongste bemanningslid ervaart nu voor het eerst wat zeilen op zee is met erg grote golven. Bijou geeft geen krimp en ze rollen rustig onder ons door. Soms breken ze vlak achter onze spiegel. We leggen dus een langere weg af maar met minder risico. Later blijkt dat sommige van onze tegenstanders in de klasse dat wel hebben durven en kunnen doen en daar de meeste winst hebben gepakt. Om 15:30uur ronden we Bembridge.

Nu over stuurboord met ruime wind naar de enige boei die reglementair gerond moet worden. Daar wordt het voorzeil gewisseld voor een kleiner en gaat het áán de wind richting Cowes, nu tij tegen.

Vóór Wootton Bridge moet de keuze gemaakt worden voor rechtdoor de kortste weg, of regelmatig naar de kust kruisen omdat daar waarschijnlijk minder stroom tegen is en de golven minder hoog zijn. Dat laatste schelt met een Contessa 26 onder die omstandigheden al gauw een knoop bootsnelheid. Wij kiezen voor de laatste optie.

Kort voor de laatste landtong, kort voor de finish neemt de wind iets af. Daar moet weer een keuze gemaakt worden, kort langs de kust met de hoge bomen en kans op meer tegenstroom of ruim er om heen, met kans op meer wind. Wij kiezen voor het laatste. Later blijkt dat de schepen die gekozen hebben voor de eerste optie daar toch winst hebben gepakt.

Om 20:23uur gaan we over de finish, moe maar voldaan. De finishlijn bestaat uit drie schepen. Per klasse moet er danwel bakboord, danwel stuurboord langs het middelste schip gevaren worden. Later op die avond zie wij op de uitslagenlijst dat er meerdere schepen langs de verkeerde kant zijn gefinisht en dus niet inde uitslag zijn opgenomen! Ook die je je binnen 30 minuten na de finish via een vooraf aangemelde GSM af te melden. Ook dat lukt kennelijk niet iedereen.

Ons resultaat: 6^e in de klasse ISC 8D. In deze klasse hadden 46 schepen ingeschreven, zijn er 38 van start gegaan en hebben er 26 reglementair de finish bereikt. Al met al een goed resultaat, vinden wij zelf.

In IRC Overall waren er 740 inschrijvingen, zijn er 495 gefinisht en zijn wij als 123^egeklasseerd.

Voor de statistieken: in alle klasssen samen waren er 1393 inschrijvingen en zijn er 985 gefinshed.